Dochodzenie roszczeń odszkodowawczych przez pacjenta jest ograniczone w czasie. Jeśli szkoda wynikła z czynu niedozwolonego, to na dochodzenie roszczeń pacjent ma 3 lata od dowiedzenia się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia, o czym stanowi art. 442 §1 k.c.Np. osoba zarażona w szpitalu wirusowym zapaleniem wątroby, którą o tym po wykonaniu badań zawiadomiono, ma na złożenie pozwu 3 lata od tej chwili. Pozew powinna wytoczyć przeciwko temu szpitalowi, w którym doszło do zakażenia. Jeśli o zakażeniu dowie się w inny sposób, np. dopiero po wystąpieniu objawów choroby, to trzyletni termin biegnie od dnia ich ujawnienia się oraz od dowiedzenia się, w którym szpitalu/placówce doszło do zakażenia.
Jednakże roszczenie ulega przedawnieniu po upływie 10 lat od zdarzenia, niezależnie od tego, kiedy pacjent dowiedział się o wystąpieniu szkody i jej sprawcy, ani czy w ogóle udało mu się to ustalić.
Jeśli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, pacjent ma 10 lat na wystąpienie z żądaniem odszkodowania, od dnia w którym popełniono przestępstwo, bez względu na to, kiedy dowiedział się o osobie zobowiązanej do naprawienia szkody. O powyższym stanowi art. 442 §2 k.c.
Pacjentowi może być niekiedy trudno ocenić, czy może jeszcze dochodzić roszczeń przed sądem, gdyż musi on wiedzieć czy to co go spotkało stanowiło czyn niedozwolony, występek, czy zbrodnię. Najprościej rzecz ujmując termin 10-letni będzie służył np. gdy lekarz ze swej winy spowoduje śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na jego zdrowiu, gdy narazi pacjenta na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub wykona zabieg leczniczy bez zgody pacjenta.
